پلیمرهای زیستی

 ریز محیط سلول

ریز محیط یا محل زندگی سلول، محیطی است بسیار پیچیده و پر از رمز و راز که هنوز بسیاری از آن­ها کشف نشده است. (شکل (1)). دو عاملی که بیشتر مورد توجه قرار گرفته و شناخته شده هستند ماتریکس خارج سلولی (ECM) و بیومولکول­های فعال می­باشند. ماتریکس خارج سلولی مانند بستری می­باشد که

 شناخت بافت استخوان

اگرچه استخوان به عنوان محکم‌ترین بافت بدن شناخته می‌شود، اما بیماری­ ها و عواملی چون حوادت مختلف، مشکلات مادرزادی، تحلیل استخوان، سرطان استخوان و... می­ تواند باعث آسیب دیدگی آن گردد. ضایعات استخوانی همواره به عنوان یکی از مهم­ترین مشکلات بالینی مطرح بوده­اند. یکی از اصلی ­ترین

 تاریخچه ی مهندسی بافت

از دهه 60 میلادی پلیمرهای تخریب­ پذیرو قابل جذب در ابعاد و شکل‌های گوناگون جهت انتقال دارو و هورمون به کار می­رفته است[1]. برای مثال استفاده از  ریزکره^[1] پلی­ انیدرید^[2] به عنوان حامل گزارش شده است[2]. پس ‌از آن این پلیمرها به منظور بارگیری هورمون بخصوص هورمون ­های پیشگیری از بارداری به

مهندسی بافت

مهندسی بافت علم طراحی و تولید بافت جدید به منظور ترمیم و بازسازی اندام‌های آسیب دیده یا جایگزینی بخش ­های از دست رفته می­باشد[1]. واژه مهندسی بافت به صورت امروزی اولین بار در سال 1985 توسط فونگ^[1] ارائه شد و در سال 1987 و پس از جلسه بنیاد ملی علوم^[2] سرمایه‌گذاری روی مهندسی بافت صورت گرفت.